Kontynent
EUROPA
Państwo
SZWAJCARIA FRANCJA
Pasmo górskie
ALPY
Czas trwania
14 DNI
”Nagle opanowało mnie uczucie, że opuściłem ziemię. Szedłem wąską ścieżką w przestrzeni,
ścieżką pozbawioną kształtu i substancji, wspartą na świetle i na cieniu,
połączoną z bezmiarem nieba niezliczonymi nićmi iskrzących się gwiazd… .”
Tak trawers Zinalrothornu opisywał Dieter Marchart.
Nasza wyprawa ma na celu zdobycie czterech wspaniałych szczytów należących do grupy Alp Penińskich. Jest zarazem propozycją dla osób ceniących sobie spokój i ciszę, ponieważ góry te nie są tak popularne jak Matterhorn ale za to są równie piękne! Wyprawę zaczynamy w Saas Grund, z którego ruszymy na Lagginhorn. Góra jest łatwo dostępna od strony doliny Saas, dzięki kolejce linowej. Oferuje też cztery drogi o nie dużych trudnościach technicznych, doskonałe na rozgrzewkę i aklimatyzację przed trudniejszymi celami. Szczyt planujemy zdobyć podczas dwudniowej akcji górskiej z biwakiem w rejonie Hohsaas. Następnie przejedziemy do doliny Matter, by z niej ruszyć na Ober Gabelhorn.
Z Zermatt maszerujemy do schroniska Rothorn. Tu nocujemy i rankiem ruszamy na szczyt po drodze wchodząc na Wellenkuppe i dalej pn.-wsch. granią na szczyt (II). Jest to typowo lodowe wejście z elementami wspinaczki do III stopnia trudności. Alternatywą dla drogi normalnej może być Arbengrat, który rozpoczyna się na Arbenjoch. Natomiast przełęcz można osiągnąć z Arben Bivouac. W takim układzie zejście odbędzie się drogą normalną, ponieważ kolejnym naszym celem będzie Zinalrothorn, który najlepiej atakować właśnie ze schroniska Rothorn.
Droga normalna wiedzie pd.-wsch. granią i przeł. Gabel (AD-, III-), która powinna nam zająć 4 do 5 godzin. Trudności drogi są w kopule szczytowej, gdzie trzeba ominąć wielką turnię skalną, kierując się trawersem na 30-metrową płytę Binera (asekuracja z haków), dalej jeszcze dwie baszty i wychodzimy na szczyt. Po zejściu do Zermatt udajemy się na krótki odpoczynek na Lazurowe Wybrzeże. Następnie przejedziemy do Courmayeur, skąd kolejką wyjadziemy na stacji Heilbronner i ruszymy pod Deant du Geant, nasz kolejny czterotysęcznik. Najpierw czeka nas 2,5 godziny podejścia lodowcem do miejsca zwanego "Breakfast Ledge" i następnie 150 metrów wspinaczki wertykalnymi skałami na szczyt turni. Droga jest ubezpieczona ale nie należy jej ignorować. Powrót tą samą drogą. Z włoskiego kurotru udamy się w drogę powrotną do kraju.
Zainteresowany?
Zadzwoń do nas, a my zajmiemy się całą resztą.
Dzień 1. Wyjazd z Katowic do Saas Fee.
Dzień 2. Wyjazd kolejką do Hohsaas, założenie obozu.
Dzień 3. Atak na Lagginhorn i zejście w doliny.
Dzień 5. Przejazd do Zermatt.
Dzień 6. Wyjscie do schroniska Rothorn.
Dzień 8. Atak na Ober Gabelhorn.
Dzień 9. Atak na Zinalrothorn i zejście w doliny.
Dzień 10. Przejazd na Lazurowe Wybrzeże.
Dzień 11. Odpoczynek nad morzem.
Dzień 12. Przejazd do Courmayeur.
Dzień 13. Wejscie na Dent du Geant i powrót w doliny.
Dzień 14. Zwiedzanie Courmayeur i odjazd po kraju.
Dzień 15. Przyjazd do Katowic.
Koszt obejmuje:
ubezpieczenie alpinistyczne, noclegi (w dolinach śpimy na campingach, w namiotach, w górach śpimy w namiotach i schronach), opiekę instruktora klubowego (1 na max. 2-3 osoby)
Koszt nie obejmuje:
transportu, kolejki górskiej, wycieczek dodatkowych, kosztów gazu, wyżywienia
Wspaniałe cztery alpejskie szczyty, lodowcowe toury urozmaicone skalnym wspinaniem, pobyt na Lazurowym Wybrzeżu.
Oparzenia, odmrożenia, lawiny kamienne i lodowe, szczeliny, choroba wysokościowa.
Lagginhorn (4010 m) – leży z środku łańcucha Weissmmies – Fletschhorn, od których jest oddzielony przełęczami Fletschjoch i Lagginjoch. Jest najbardziej na północ wysuniętym czterotysięcznikiem Alp Penińskich. Dzieli doliny Saas i Laggin, od zachodu oferuje ciekawe drogi: zachodnia grań, PD, II, 5 h z Weissmies Hut; południowa grań AD, II,III, 4 h z Lagginjoch; północna grań AD-, II,III, 1,5h z Fletschjoch; zach. ściana D, II,III, 60 stopni, 6 h. Od wschodu: wsch. ostroga, AD, II, 7 h, z Laggin Bivouac Hut. Do 1886 roku nie był uznawany za osobny szczyt. Górę zdobyto stosunkowo późno, być może przez dosyć groźny wygląd skalnych partii, dokonał tego duchowny z Saas Fee J.J.Imseng, którego pomnik zdobi obecnie rynek w miasteczku. Razem z F.J. Andermattem, E.L. Amesem i innymi trzema Anglikami wyruszyli 26.08.1856 roku i zachodnią granią dotarli na wierzchołek. Ober Gabelhorn (4063 m) – obok Wellenkuppe, Dent Blanche, Zinalrothorn, Besso, Grand Cornier, Mount Durand, Blanc du Doming, góra ta zaliczana jest do „Couronne Imperial” otaczającej kotlinę Mountet, w której położone jest schronisko o tej samej nazwie. To właśnie od tej strony wiedzie na szczyt Coeurgrat (AD, III+), niezwykle elegancka linia, będąca przez kilka lat klasyczną drogą. Jednak w 1918 roku, po założeniu ubezpieczeń na wielkim żandarmie, zwanym Kluckerturm, ubezpieczeń, to właśnie pn.-wsch. grań zyskała miano drogi klasycznej. 500-metrową Pn. ścianę przeszli, w 30.07.1930 roku, H. Kieler i R. Schwartzgruber dokonując tej sztuki w jeden dzień z Zermatt (D+, 50-55stopni)! 700-metrową pd. ścianę przeszli P. Farrara i D. Maquignaza w 1892 roku (Gabelhorngrat, AD, III). W 1984 roku wytyczono drogę w linii spadku słynnego „Gabela”, czyli turni w pd-wsch. grzbiecie góry, droga nosi nazwę „ Uberking Pillar”, wiedzie po prawej stronie pd. ściany a jej autorem jest J. Straub (D+, III-V). Pierwsze wejście na szczyt odbyło się 06.07.1865 rok, dokonali tego: J. Anderegg, H. Walker, A. Warburton Moor.
Zinalrothorn (4221 m) – otoczony lodowcami: Moming, Mountets, Trift i Hohlight, kiedyś zwany był potocznie Moming. Jest trudną i budzącą respekt górą. Jego strzeliste, najeżone turnicami, wąskie i strome, granie od dawna pobudzały wyobraźnię wspinaczy. Pierwsze wejście odbyło się 20.08.1864 roku, autorem byli: L. Stephen, C. Grave, M i J. Anderegg. Wejścia dokonano pn. granią od strony Arte du Blanc (AD, III+). Obecnie drogę tę można pokonać w 5 godzin ze schroniska Mountet. Inne drogi: pd.-zach. grań, Rothorngrat (D, III+,IV, 4 h z Ober-Rothornjoch), pd.-wsch. grań Kanzelgrat (TD-, III,IV do V kluczowy wyciąg), pn. ściana dop 55 stopni, 800 m, 3 h z Cabane d’ Ar Pitetta). Obecnie drogą klasyczną jest pd.-wsch. grań, którą pokonał 05.09.1872 roku zespół: G.A. Passingham, F. Imseng, F. Andermatt, C.T. Dent, A. Burgener
Deant du Geant (4013 m) – znajduje się w pięknej grani Rochefort, która łączy go z Grande Jorasses (4208 m). Z każdej strony turnia wygląda jak prawdziwy „ząb giganta”, ma dwa wierzchołki Pointe Sella (4009 m) i Pointe Graham (4013 m). Próby zdobycia turni podejmowane były przez A.F. Mummerego i A. Burgenera, W.W. Grahama i J.J Maquignaza. Dopiero temu ostatniemu udała się ta sztuka 28.07.1882 roku. Pokonał on z synem i bratankiem pd.-zach. ścianę, której trudności wyceniane są na AD, III, ale w tamtych czasach była to bardzo poważna wspinaczka! Obecnie linia ta jest uznawana za drogę klasyczną. Inne drogi: pn. grań i pn.-zach. ściana (D, III, miejscami IV, 5 h z Torino Hut przez Col Superieur de la Noir); pd. ściana (TD, V, A1, 4 h, w dużej ekspozycji).
Data rozpoczęcia | 01-07-2023 |
Data zakończenia | 14-07-2023 |
Dostępne miejsca | 9 |
Koszt indywidualny | 3.800zł |
Koszt obejmuje | ubezpieczenie alpinistyczne, noclegi (w dolinach śpimy na campingach, w namiotach, w górach śpimy w namiotach i schronach), opiekę instruktora klubowego (1 na max. 2-3 osoby) |
Koszt nie obejmuje | transportu, kolejki górskiej, wycieczek dodatkowych, kosztów gazu, wyżywienia |
Kadra szkoleniowa | Bogusław Magrel |
Lokalizacja | Alpy |
Zadzwoń
+48 603 847 849