Ałtaj to wspaniałe góry. Wysokością dorównują Alpom ale są prawie zupełnie pozbawione infrastruktury turystycznej. Wiele dolin jest całkowicie dzikich. Czyste lasy, jeziora, a nad nimi ośnieżone szczyty. Kto lubi kontakt z pierwotną naturą i wyprawy, na których trzeba polegać tylko na sobie i kolegach z zespołu, powinien odwiedzić ten rejon. A Biełucha? Jest prawie jak Mont Blanc, ponieważ żeby wejść na jej szczyt trzeba pokonać 3600 m w pionie, czyli bardzo podobnie jak na najwyższą górę Europy ale trzeba też pokonać 60 km w poziomie i to z cięzkim plecakiem. Takiej atrakcji Blanc już nam nie zapewnia.
Zainteresowany?
Zadzwoń do nas, a my zajmiemy się całą resztą.
+48 603 847 849
Program wyprawy
- Przelot z Warszawy do Jekateringurga – 21 maja.
- Wyjazd z Jekaterinburga: 22 maja (piątek) pociągiem do Siewierobajkałska i dalej przyjazd do Nowosybirska, 23 maja (sobota) godz. 14:39.
- Wyjazd z Nowosybirska, przyjazd do Bijska: 24 maja o godz. 3:20.
- Przejazd do bazy „Wysotnik”, stacja: Tiungur - 24 maja wyjazd z Bijska o godz. 8:00
- Wspinaczka: 25 maja – 3 czerwca (10 dni). Zejście do bazy „Wysotnik” – 4 czerwca.
- Odjazd z bazy „Wysotnik”, z miasta Bijsk – 5 czerwca po śniadaniu.
- Przyjazd do Jekaterinburga – 7 czerwca (niedziela).
- Odlot do Polski.
- Dzień pierwszy
Przejazd z Bijska do stacji Tiungur (10-12 godzin). W drodze przewidziane są przerwy na posiłek w przydrożnych kawiarniach. Załatwienie formalności związanych z uzyskaniem przepustek do Katuńskiego Rezerwatu w Taldzie. Dotarcie do bazy „Wysotnik”. Zakwaterowanie. Kolacja. Łaźnia.
- Dzień drugi
Тrekking: Wysotnik"(850 m) - przełęcz Kuzujak (1513 m) - polana „Trzy brzozy”
Nocleg na terenie polany w namiotach. Przygotowywanie posiłków na ognisku. Trasa 6 - 8 h (17 km).
- Dzień trzeci
Kontynuacja przejścia wzdłuż rzeki Akkem. Nocleg namiotach. (6-8 h /11 km).
- Dzień czwarty
Przejście do stacji meteorologicznej (2000m), która znajduje się przy znanym jeziorze Ak-Kem. Trasa 6-8 h (11 km).
- Dzień piąty
Stacja meteorologiczna – lodowiec Ak-Kemskij. Noclegi w Tomsku (3000m). Wyjście na wysokość ok. 1000 m. Przejście przez potok Ak-Kem po chwiejącym się mostku na początku jeziora. Wyjście na lodowiec nie jest pewne. Konieczne jest wejście po kamienistej morenie z lewej strony od lodowca. Na lodowiec można także dostać się kierując się lewą stroną w górę po morenie. Nocleg w chacie, która znajduje się na kamienistym osypisku. Trasa 6-8 h (17 km).
- Dzień szósty
Noclegi w Tomsku – przełęcz Diełonie (3400) – lodowiec Mensu (3100m) – przełęcz Siedło Bierielskowo (3500m) – płaskowzgórze (3800m). Rozciągłość ok. 300m. Stromość śnieżno-lodowego stoku – 35-45 stopni. Następnie zejście na lodowiec Mensu. Zejście nie jest trudne, ale na lodowcu znajduje się wiele szczelin i pęknięć. Wejście na przełęcz Siedło Bierielskowo i dalej na płaskowzgórze również nie jest trudne, ale wymaga wytrwałości. Nocleg na płaskowzgórzu w namiotach. Trasa 7-8 h (7km).
- Dzień siódmy
Wejście na szczyt Biełucha Wschodnia (4506m). Wspinaczka w zespołach linowych. Przejście wśród szczelin, przez przełęcz Biełuchińskij. Następne wejście przez przełęcz po stromym śnieżno-lodowym zboczu (40-45 stopni). Rozciągłość ok. 250m. Od przełęczy w górę prowadzi skalno-lodowy grzbiet, który z kolei wyprowadza na łagodny przedszczytowy garb. Trasa powrotna jest taka sama jak wejściowa, 7-9 h.
- Dzień ósmy
Zejście w dół. Płaskowyż – lodowiec Mensu – przełęcz Diełnoje, noclegi w Tomsku w chacie.
- Dzień dziewiąty
Zejście na stację meteorologiczną. Nocleg w bazie Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych lub w stacji meteorologicznej. Łaźnia.
- Dzień dziesiąty
Zwiedzanie Szambały. Zejście od stacji meteorologicznej. Noclegi w namiotach.
- Dzień jedenasty
Zejście na polanę „Trzy brzozy”
- Dzień dwunasty
Powrót do bazy „Wysotnik”. Nocleg, kąpiel w bani.
- Dzień trzynasty
Śniadanie. Wyjazd do Bijska. Powrót do domu pociągiem „Bijsk – Nowosybirsk”.
- plecak ok.70-90 litrów
- buty (skorupy lub trekki najwyższej jakości, ciepłe! Np. Firmy One Sport)
- klapki
- skarpetki (coolmax, inne)
- bielizna antypotna
- spodnie z polaru
- bluzy polarowe 3 szt
- kurtka i spodnie z membrany (gore, inne)
- kurtka puchowa
- rękawiczki 2 szt. (na 5 palców, łapawice na 2 palce też puchowe)
- steptuty
- czapki 2 szt (polar, windblock)
- okulary lodowcowe (mogą być gogle)krem UV 25
- raki
- czekan
- małpa (jumar)
- kije składane
- uprząż
- karabinki zakręcane 2 szt.
- repsznur na prusiki 2 szt
- czołówka
- kocher
- palnik (najlepiej mieć MSR-a)
- gaz termossztućce (nóż + łyżka)
- śpiwór (puchowy, ciepły!)
- folia NRC
- karimata(może być mata samopompująca)
- namiot (klub skoordynuje ilość ludzi i namiotów)
- apteczka + leki osobiste
- folia NRC
- przybory toaletowe
- paszport
- pieniądze
Koszt obejmuje:
uzupełnić
Koszt nie obejmuje:
uzupełnić
Pierwotna i dzika przyroda Gór Katuńskich, Biełucha, najwyższa góra Ałtaju i całej Syberii.
Szczeliny, lawiny, spadające kamienie, oparzenia, odmrożenia, choroby brudnych rąk, dzikie zwierzęta.
Ucz Sumer (Уч-Сумер - Trzygłowa), Kadyn-Baży (Кадын-Бажы - Katuńska Góra), Ak-Su-Riu (Biała Woda), Mus-Dy-Tau (Lodowa Góra), mierząca 4506 metrów Biełucha, błyskająca kryształami lodu i śniegu jest najwyższym punktem Syberii, świątynią ałtajskich gór. Leży w południowej części Rosji, na granicy z Kazachstanem, w paśmie Katuńskie Biełki, będącym częścią Ałtaju. Ma dwa wierzchołki wschodni (4506 m) i zachodni (4460 m), pokryte lodowcami o łącznej powierzchni 70 km². Pierwszy zbliżył się do szczytu F. Gebler, w 1835 roku, w 1848 roku rejon ten badał T.W. Atkinson, a w 1897 roku W.W. Sapożnikow wszedł od południa na przełęcz między wierzchołkami. W 1903 roku S. Turner osiągnął wysokość 4200 m. Pierwsze wejście na szczyt odbyło się 26.06.1914 roku a jego autorem byli Michaił i Boris Tronowowie. W 1933 roku dokonano pierwszego trawersu głównego wierzchołka z północy na południe. Zachodni wierzchołek zdobyto 12.07.1936 roku, zespół: P. Aleksiejew, W.M. Biełow, Bilewicz, Iziergin, I. Korzun, Lebiediew, I.W. Pieczerski, Timszew. Pierwsze wejście ski tourowe: M. Iwanow, I. Szczerbakow, D. Szostow. Pierwszego zjazdu północno-wschodnią ścianą dokonali: A. Kim, W. Martynow, W. Birjukow. Rekord wejścia na szczyt to 6, 45 h, wynik należy do Siergieja Brodzkiego. Pierwsze polskie wejście: 16.08.2002 Jakub Zygarowicz i zespół.
O Ałtaju: Łańcuch w azjatyckiej części Rosji oraz w części Kazachstanu, Mongolii i Chin. Długość wynosi około 2000 km. Nazwa gór pochodzi z języka tureckiego od słów Al (złoty), tau (wejdź); w mongolskim języku oznacza to "Góry Złota". Powstałe w fałdowaniu kaledońskim i hercyńskim, odmłodzony w alpejskim (zręby). Zbudowane z różnorodnych skał paleozoicznych (granity, łupki, piaskowce), miejscami przykrytych utworami trzeciorzędowymi (gliny, piaski) i czwartorzędowymi (lessy na przedgórzu). Pasmo Ałtaj dzieli się na trzy pasma:
- Ałtaj Właściwy – część północno-zachodnia, jest rozczłonkowana na nieregularne pasma o układzie palczastym. Wysokość średnio 3,5-4 tys. m n.p.m. Najwyższy szczyt – Biełucha, o wysokości 4506 m n.p.m.
- Ałtaj Mongolski – część środkowa, złożona z równoległych pasm, obniżających się ku południowemu wschodowi i przechodzących w słabo rozczłonkowany i na ogół niski Ałtaj Gobijski. Wysokość średnio 2-4 tys m n.p.m. Najwyższy – Chujten o wysokości 4356 m n.p.m.
- Ałtaj Gobijski – najwyższe partie posiadają rzeźbę alpejską, w niższym przeważają niewysokie, płaskie grzbiety o stromych stokach, pociętych wąwozami.
- Góry Katuńskie – rozciągają się między rzeką Arguń na wschodzie a wielkim zakolem Katunia na zachodzie. Główne szczyty Biełucha (4506 m), Pik 20-liet Oktiabria (4178 m), Pik 50-let KPSS (3967 m), Pik Sapożnikowa (3950 m), Pik Gieroiczewskaja Korieja (3900 m), Szenielu (3888 m), Urałtasz (3716 m), Uralec (3600 m). Góry zbudowane są z granitów i łupków metamorficznych. Największe lodowce: Miensu (13,2 km²). Akkiem (10,4 km²), Miusztuajry (10,4 km²), Balszoj Bierielskij (10,3 km²). Linia wiecznego śniegu biegnie na granicy 2700-2800 m, lodowce schodzą do 2000 m.Występują liczne kotliny tektoniczne: Czujska, Kurajska, Kańska i inne. Klimat górski i wysokogórski, około 800 lodowców o łącznej powierzchni około 600 km². Jest tu ponad 3000 jezior, a także liczne rzeki (obszar źródłowy Obu i Irtysza) o poważnych zasobach energii wodnej (ok. 13 mln kW). Część wysokogórska (powyżej 1700-2500 m n.p.m.) pokryta łąkami i górską tundrą, niżej występują bogate lasy (około 70% powierzchni Ałtaju) przechodzące w stepy, a na wschodzie w półpustynie. Występują tu znaczne zasoby surowców mineralnych, zwłaszcza na obszarze Rudnego Ałtaja: cynk, ołów, miedź, złoto, żelazo, rtęć. W Ałtaju Właściwym występują złoża węgla kamiennego w Kuźnieckim Zagłębiu Węglowym. W 1998 roku pasmo Ałtaj zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Przyrody UNESCO.